“Soms weet je niet meer precies wanneer je je partner voor het laatst heel bewust hebt geknuffeld. Lastig! Draag in dat geval onze armband. Je kunt met het verstelbare bedeltje aangeven wanneer je partner de laatste knuffels heeft gehad. De kralen werken als een klok: de cijferkralen zijn de hele uren en de kralen ertussen de kwartieren. Heb je om 13.45 uur je partner het laatst geknuffeld met je linker arm of hand? Hang het bedeltje precies voor cijfer 2 en doe de armband om je linkerpols.”
Hoe klinkt dat…? Zot? Wat mij betreft wel. Toch is het wat aan borstvoedende moeders wordt aangeraden bij bepaalde producten. Telkens weer wordt de indruk gewekt dat al die dingen helpen om de borstvoedingsrelatie tussen moeder en kind goed te houden en om dat wat als een probleem wordt gezien (aandacht van de baby voor de omgeving) aan te pakken.
Is het niet vreemd, dat we aandacht van een baby voor de omgeving als een probleem voor de borstvoedingsrelatie betitelen? Dat ‘ie zich uitgedaagd voelt door wat er om hem heen gebeurt… is dat niet precies wat je in een baby graag wilt zien? Dat je baby nieuwsgierig is naar mensen en dingen en kleuren en geluiden buiten de beschuttende begrenzing van je armen betekent dat hij zich veilig voelt, dat hij toegroeit naar en klaar is voor de volgende stap in zijn jonge leventje: de grote wereld ontdekken!
Wat je als moeder vooral nodig hebt in die fase, is… een geduldige glimlach! Wees trots op je kind en op jezelf, dat je samen bent toegegroeid naar een nieuwe ontwikkeling in jullie gedeelde bestaan. Het is even wennen misschien, dat dat kleine hummeltje, dat eerst voornamelijk met gesloten ogen en wat later met een gelukzalige blik van voldoening aan je borst lag, ineens niet meer zoveel belangstelling voor jou lijkt te hebben. Je bent een bron van voeding, waar hij hapsnap wat uit neemt, maar waar hij momenteel verder weinig belangstelling voor heeft. Werkelijk álles om hem heen is interessanter dan jij… denk je! Er is echter geen groter vergissing denkbaar. Alles wat hij om zich heen zo interessant vindt, is dat alleen maar onder de voorwaarde dat jouw persoon blijft zoals die was: nabij, tastbaar, responsief en onvoorwaardelijk.
Het maakt niet uit of het om een kind of een partner gaat: wanneer je je dierbaren vastbindt met het strakke touw van regels en tijdstippen, zullen ze zich willen los wrikken.
Wanneer je echter met je geliefden in contact staat door een elastische band van innerlijke verbondenheid, kom je vanzelf weer bij elkaar terug. Dan zit er rek in de relatie en word je naar elkaar toe getrokken omdat je er behoefte aan hebt om samen te zijn. Daar heb je geen armoedige armband voor nodig; daar volstaat een enthousiast en liefdevol geuite wens. Doordat je elkaar goed kent, kun je elkaars behoefte ‘lezen’ en ‘verstaan’, ook als die ‘tussen de regels door’ wordt gefluisterd of in wanhoop wordt uitgeschreeuwd. Soms betekent dat een heel hoge frequentie van samenzijn (zoals met een pasgeboren baby), soms betekent dat ’s avonds met elkaar aan tafel eten en in hetzelfde bed slapen (met je partner) en soms betekent dat een paar keer per jaar een mooie dag plannen (met je beste vriend of vriendin die ver weg woont). Al die relaties hebben hun eigen kwaliteit en diepgang, een eigen ritme, een eigen plaats in je leven, afhankelijk van de fase waarin je allebei verkeert. Tijd is daarin een uiterst relatieve factor; een uur kan een eeuwigheid lijken en wanneer je elkaar na een jaar weer ziet, lijkt het alsof het gisteren was. Jij, de ander, jullie relatie… allemaal heb je ruimte nodig om te groeien en tot ontwikkeling te komen.
Als je baby eenmaal doorheeft dat de wereld om hem heen niet stopt als hij er geen acht op slaat, maar er na de voeding ook nog is, zal de aandacht voor de borst weer toenemen. “Alles op z’n tijd”, wordt dan het motto, en soms is dat spelen en op een ander moment is dat voeden. Geef je kind die vrijheid, zodat hij een ware padvinder wordt, een avonturier die zijn weg zoekt met jou als kompas!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten