Schoon sponsorgeld

Vanochtend kreeg ik een bericht waarmee ik heel erg blij ben! Een korte introductie, om het kader te schetsen.
Al sinds 2007 ben ik bezig om verandering te brengen in de advisering rondom (overmatig) huilende baby’s. Het beleid dat nu vaak wordt gehanteerd, is meer gericht op de ouders dan op de baby. De hoofdkwestie lijkt te zijn: “Hoe kunnen we ervoor zorgen dat deze ouders zo weinig mogelijk hinder ondervinden van hun baby, die met zijn gehuil het hele dagpatroon verstoort?”
Volgens mij is dat niet de goede vraag. Ik heb een heel andere voor ogen: “Hoe kunnen we erachter komen wat er aan de hand is in dit gezin? Hoe komt het dat deze baby niet happy is en zoveel huilt?” Er wordt vaak gezegd hoe belastend het huilen voor de ouders is. Ik hoor veel te weinig dat het huilen belastend voor de baby zelf is. Verder wordt er dikwijls gesteld dat het huilen tot stress bij de ouders leidt. Wat onderbelicht blijft, is dat stress bij de ouders gemakkelijk tot huilen bij de baby kan leiden.
Ik mag hopen dat we stadium waarin werd gesteld dat huilen goed is voor de longen, voorgoed voorbij zijn. Dat is net zoiets als zeggen dat bloeden goed is voor de aderen. Uiteraard is het allebei nonsens.
Huilen is voor jonge zoogdieren een noodsignaal. Als de ouders of andere verzorgers niet in staat zijn om dat noodsignaal te ontcijferen, kan er natuurlijk een moeilijke situatie ontstaan. Wat is er aan de hand? Wat moet er worden gedaan? Wie is de aangewezen persoon om de baby tot rust te brengen?
Dit zijn veelomvattende vragen. Je lost ze niet op door een baby in te bakeren, achter een dichte deur in bed te leggen en de radio aan te zetten. In het kort is dat wat ik al drie jaar lang bepleit in alle overleggen die betrekking hebben op een landelijke richtlijn over het omgaan met (veelvuldig) huilende baby’s.
Contact met een aantal onderzoekers leverde een uitnodiging op voor een belangrijk symposium. Toen de uitnodiging tot aanmelding in mijn mailbox viel, schrok ik… De eerste foto die in beeld kwam, was van een baby met een fles in de mond! Overleg met degene die de mail had verstuurd, leidde tot nog meer schokkende informatie. Mogelijkerwijs zou de firma Nestlé (wereldwijd één van de allergrootste overtreders van de internationale WHO-code en misdadig agressief in zijn marketing) sponsor zijn van het symposium! Ik heb uitgelegd waarom dit een heel slecht idee is en laten weten dat ik in dat geval van deelname zou afzien. Daarna volgden een paar dagen van mailstilte, maar vandaag kwam er bericht. Er zal voortaan beter op worden gelet welke foto’s er worden gebruikt en, het allermooiste… de organisatoren hebben ingezien dat Nestlé geen sponsor moet zijn! Hoera! Niet voor niets tijd gestoken in een lang antwoord! Fijn, dat er mensen zijn, die foute keuzes durven herzien. Dat geeft moed! Nu gauw aanmelden en dan uitkijken naar juni!