Een nieuw seizoen

“Je moet ook een blogpagina op je site hebben”, zei mijn ontwerper toen we eind 2008, begin 2009 in gesprek waren over mijn website. Dat leek me een goede suggestie en zo gezegd, zo gedaan.
Nadat op 17 januari 2009 de feestelijke opening van de praktijk had plaatsgevonden, schreef ik mijn eerste blog. Ik schreef over mijn doelen, mijn ideeën, mijn blijvende ontroering bij de aanblik van een pasgeboren moeder met kind.
Inmiddels zijn we anderhalf jaar en allerlei belevenissen verder… maar er is in die tijd niet één nieuw blog tot stand gekomen. Dat gaat veranderen. Ik wil regelmatig met jullie delen wat ik in mijn werk tegenkom. Dag na dag gebeurt er van alles dat me aan het denken zet en dat een bron van inspiratie vormt voor het werk in de dagen en weken daarna. Net als de moeders die voor een consult bij mij aankloppen, zit ook ik vaak vol met vragen.
“Hoe kunnen we dat oplossen?” “Wat is voor dit probleem de beste benadering?” “Op welke wijze kan ik ervoor zorgen dat de baby en zijn of haar moeder het middelpunt van zorg blijven in die prille beginperiode?”
Voor kinderen die in deze tijd opgroeien, is netwerken een essentieel onderdeel van het dagelijks leven. Hyves, Facebook en Twitter zijn daarvan onmisbare elementen. Zelf ben ik een groot fan van mailinglists. Ze stellen me in staat om snel een grote groep collega’s te bereiken en hun kennis en specifieke expertise aan te boren. Blijf ik na een consult met vraagtekens zitten, dan worden dat in intercollegiaal overleg vaak uitroeptekens met een smiley. Die deel ik met de moeder en zo kan zij weer verder met haar kindje. Na verloop van tijd vraag ik dan wel eens: “Hoe gaat het nu?”
Deze week deed een moeder verslag van haar borstvoedingservaringen sinds het consult dat ze voor de zomervakantie van mij had gehad. Wat een prachtig verhaal! Ze was op de rand van uitputting toen ik bij haar was: alles zo nieuw, nog niks ging vanzelf, papa nog geen vakantie… Inmiddels had ze zelf een aantal zoektochten ingezet en oplossingen gevonden voor doorzeurende problemen. De toon in haar mail was helemaal veranderd. Ik proefde optimisme, kracht, vertrouwen dat het goed ging komen. Ze kan genieten en ziet nog een lange borstvoedingsperiode voor zich.
Dat is mooi voor haar en dat is vooral ook een zegen voor haar baby. Mensenkinderen hebben dat lijf van hun moeder zo nodig voor optimale ontwikkeling.
Daar zet ik mij al jaren voor in en dat zal ik ook blijven doen. Met een beetje geluk (en wellicht jullie hulp!) krijgt dat werk op 5 oktober 2010 een fraaie kroon… ik ben genomineerd voor de Borstvoedingprijs 2010! Eenmaal per twee jaar wordt deze prijs tijdens het nationale borstvoedingcongres uitgereikt aan iemand die een substantiële bijdrage levert aan de bescherming, bevordering en ondersteuning van borstvoeding in Nederland.
Houd mijn blog in de gaten… één dezer dagen weet ik via welke link je je stem kunt uitbrengen!