'Live fully, be awesome!'

Sinds ongeveer anderhalve week ligt het onderstaande boek op tafel. Ik was er nog niet in begonnen, maar heb vandaag, op de dag waarop mijn zusje Karin 51 zou zijn geworden, een begin gemaakt.

Jaren geleden woonde ik een ‘Business Bootcamp’ bij van Nisandeh Neta’s bedrijf Open Circles. Ik heb zojuist vastgesteld dat het in 2010 was, alweer bijna acht jaar geleden. Hij had een wonderlijke formule: voor een euro of vijfenveertig kon je een tweedaagse conferentie bijwonen met plenaire sessies, groepsdingen in de grote zaal en kleinere workshops in de naastgelegen zaaltjes; alle drankjes waren ‘on the house’, evenals de goed verzorgde lunch. Er werd gejoeld, gejuicht, gezongen, gedanst op de stoelen, en er waren yells en harde muziek. Hij stond met een boek op het podium en vroeg aan de zaal (gevuld met een kleine 1000 mensen!) wie het wilde hebben; ik was niet zo scherp als sommige anderen, want wie ‘ja’ zei en naar voren rende, die kreeg het. Zomaar. Motto: grijp je kansen, want als je te lang aarzelt, zijn ze voorbij. Ik wist destijds (en eigenlijk nog steeds) niet goed of ik het daarmee volledig eens was, want zou dat niet ook impliceren dat wie haantje-de-voorste is, altijd goed wegkomt? Er schuilt toch ook deugd in wat meer bescheidenheid? Het is niet ondenkbaar dat Nisandeh deze aarzeling zou afdoen als oorzaak van het probleem: wie voor zichzelf geen ruimte inneemt en niet ad rem reageert, omdat ‘ie denkt dat ‘ie niet de aangewezen persoon is, of dat er misschien een adder onder het gras zit, of dat het niet waar kan zijn dat je iets gratis krijgt… die moet niet gek opkijken als ‘ie geregeld dingen misloopt, waarop anderen wél spontaan en vlot toehapten! Tsja…

Bij aanmelding moest je natuurlijk je e-mailadres geven en ze hadden bij Open Circles een knettergoed systeem voor de follow-up, waaruit ik me bewust niet heb laten uitschrijven. Wie niet ter plekke al een cursus had gekocht (dáár kwam het geld voor de bootcamps vandaan), kreeg daarvoor na afloop alsnog de gelegenheid via een aanbieding in de mail: gunstige prijs, royaal cursusaanbod, videoclips en papieren materialen, regelmatige nieuwsbrieven met aanmoedigingen om van je toko wat moois te maken… Velen beten denk ik alsnog toe, want Nisandeh is nog geen zestig en woont inmiddels op Tenerife… met pensioen! Bedrijf verkocht, overgedragen aan iemand anders, druk met mediteren en schrijven en levensgenieter zijn. Hoe dóet zo iemand dat, vraag ik mij dan wel eens af. Wat kan hij wat ik niet kan… of in ieder geval: wat ik niet *doe*?

Jaren daarvoor had ik me al eens op een ander boek gestort dat uitnodigt en aanmoedigt om jezelf te herontdekken. Ik kreeg het van een lieve nicht in Amerika die dacht dat ik me er goed mee zou kunnen vermaken. Dat was zo; ‘The Artist’s Way’, van Julia Cameron, was een prachtig avontuur. Het was wat spiritueler van aard en bevatte meer kunstzinnige opdrachten dan Nisandeh’s boek, denk ik, meer beschouwingen op hoe denkprocessen tot gedragspatronen kunnen leiden. Ik kan het boek van harte aanbevelen aan wie de creatieve energie weer wat meer wil laten stromen. (Ik las de originele versie, maar er is dus een Nederlandse vertaling.)

Het bootcamp was een fascinerende ervaring; ik was er met twee collega’s en we keken onze ogen uit. We fronsten af en toe ook de wenkbrauwen, maar tegelijkertijd krabden we ons achter de oren en zaten we met de handen in het haar, om het maar even heel fysiek te verwoorden. Als je andere resultaten wilt dan voorheen, moet je andere dingen doen dan voorheen of je moet die dingen op een andere manier doen dan voorheen; dat was zo ongeveer de strekking. Weg uit je ‘comfort zone’! Niet in je eentje zitten worstelen! Voelen wat je werkelijk wilt! Uitdagingen aangaan waarvan je hart sneller gaat kloppen! En als je ze nog niet hebt, was toen de boodschap: meteen een Facebook- en een twitteraccount aanmaken! Ik heb lang niet alles opgevolgd, maar die laatste twee wel. Dat was een goede stap, want sinds ik dat deed, heb ik veel contacten gelegd, waardevolle informatie aangereikt gekregen en kostbare inzichten verworven.

Dat neemt niet weg dat Facebook, zoals alle gebruikers weten, ook een tijdslurper kan zijn waarvan je weinig rendement ziet. Je raakt verzeild in discussies waar geen eind aan komt en waarvan je niks kunt leren. Je kijkt filmpjes over dingen waarin je niet bent geïnteresseerd en je leest over irrelevante activiteiten van mensen die je nauwelijks kent. Dat moet beter kunnen… maar hoe? Het valt immers niet mee om het zinvolle eruit te filteren en zo het amateuristische, weinig constructieve kaf van het professionele, vernieuwende koren te scheiden.

Misschien is het weer eens tijd om een boost te genereren voor de dromen die ik koester? En laat dat nu precies zijn waar Nisandeh’s boek mee begint! De eerste uitdaging is namelijk om een aantal dagen te visualiseren hoe je ideale leven eruitziet. Waar zou je wonen? Wat zou je doen? Hoe zouden je dagen verlopen? Op welke manier zou je fysiek en mentaal gezond blijven? Visualiseren is niet alleen een kwestie van fantasievol wegdromen, maar vooral ook een zaak van in je bewustzijn inprenten hoe je het graag zou willen. Met een krachtig beeld voor ogen is het gemakkelijker om richting en keuzes te bepalen.

Hoe ons leven vorm te geven… dat is immers een vraag die ons allemaal bij vlagen bezighoudt. Zingevingsvragen komen in transitiesfases soms weer prangend naar voren, zoals bij de geboorte van een kind, bij het verhuizen van het laatste kind dat de deur uitgaat, bij het beëindigen van een baan die niet meer bevredigt, bij het verlies van dierbaren… en bij het besef dat *jou* de zegen ten deel valt dat je er bent, dat je er nog altijd bent, hoe zoekend ook, en dat je, hoe subtiel ook, dingen kunt veranderen om tot een krachtiger gevoel van vervulling te komen. Nisandeh zegt: ‘Live fully, be awesome’, opdat je ‘happy, healthy, wealthy and wise’ wordt en je volledige potentieel tot bloei brengt. Klinkt goed! Net gisteren en vandaag kwamen er al wat mooie dingen op mijn pad voor werk en studie, dus het universum helpt al een beetje mee. Ter ere van Karin, die haar leven zo vroeg zag eindigen, zal ik weer eens een extra tandje bij zetten. ‘You can focus on… how you will contribute to society’, zegt Nisandeh op pagina 21. Kijk, daar heb ik wel een idee over! Wat voor idee…? Om met twee mooie collega’s te spreken (Aunchalee Palmquist en Cecilia Tomori): een antrolactologisch idee!